Śladami artystów osobnych w Kinie Nowe Horyzonty – „Krótka historia polskiego kina”
Po swojemu. To hasło-klucz do dorobku twórców i twórczyń, którzy nie wpisywali się w wiodące nurty w polskim kinie, a ich filmy wyróżniała nieoczywistość. Śladami artystów osobnych już wkrótce poprowadzi nas druga odsłona przeglądu Krótka historia polskiego kina w Kinie Nowe Horyzonty.
Materiał reklamowy Kina Nowe Horyzonty
Więcej aktualnych informacji znajdziesz na stronie głównej GazetaSenior.pl
Spis Treści
Krótka historia polskiego kina w Kinie Nowe Horyzonty
Autorskie, osobne, nieoczywiste i zaskakujące. Kolejne miesiące w Kinie Nowe Horyzonty ucieszą miłośników polskiego kina i wszystkich, którzy lubią poszukiwać dzieł spoza głównego nurtu. Przez kolejne dziewięć miesięcy na wielkim ekranie zobaczymy kultowe i zapomniane arcydzieła, a także odważne eksperymenty formalne, jak i wymykające się schematom filmy gatunkowe. Wszystkie tytuły dzięki wspaniałej cyfrowej rekonstrukcji nadają się idealnie do ponownego odkrycia.
Kadr z filmu „Ostatni dzień lata”, reż. Tadeusz Konwicki, wyświetlany w ramach cyklu „Krótka historia polskiego kina”
Tegoroczną edycję przeglądu, 19 lutego, otworzy seans „Ostatniego dnia lata” – debiut Tadeusza Konwickiego, był pierwszym polskim filmem nowofalowym, powstałym równolegle do francuskiej Nouvelle Vague. Nieoczywista historia spotkania dwojga nieznajomych wymyka się prostym streszczeniom, a nastrojowość obrazu mimo upływu lat nie straciła na ważności. W lutym Bałtyk zamienimy na Mazury, gdzie rozgrywa się akcja dramatu psychologicznego „Nóż w wodzie” Romana Polańskiego. Kolejne miesiące spotkań szlakiem historii polskiego kina należeć będą do takich nazwisk jak Jerzy Skolimowski („Ręce do góry) czy Henryk Kluba („Słońce wschodzi raz na dzień”). W czerwcu na wielkim ekranie przypomniana zostanie z kolei „Trzecia część nocy”: brawurowy debiut Andrzeja Żuławskiego, który nawiązywał do problematyki i stylu Szkoły Polskiej, a zarazem gwałtownie ją przekraczał, eskalując okrucieństwo, chaos moralny i naturalistyczne obrazy. Przegląd domkną jesienne seanse takich tytułów jak „Konopielka” w reżyserii Witolda Leszczyńskiego; „Krzyk” – trzeci samodzielny film Barbary Sass, klasyczki kina kobiet w Polsce – oraz „O-bi O-ba. Koniec cywilizacji”, czyli science-fiction autorstwa Piotra Szulkina
Program – cykl „Krótka historia polskiego kina”
19 lutego (poniedziałek) | 19.00
„Ostatni dzień lata”, reż. Tadeusz Konwicki / Polska 1958 / 59’
18 marca (poniedziałek) | 19.00
„Nóż w wodzie”, reż. Roman Polański / Polska 1962 / 101’
15 kwietnia (poniedziałek) | 19.00
„Ręce do góry”, reż. Jerzy Skolimowski 1967
20 maja (poniedziałek) | 19.00
„Słońce wschodzi raz na dzień” , reż. Henryk Kluba 1967
17 czerwca (poniedziałek) | 19.00
„Trzecia część nocy”, reż. Andrzej Żuławski 1971
15 lipca (poniedziałek) | 19.00
„Na wylot”, reż. Grzegorz Królikiewicz, 1972
19 sierpnia (poniedziałek) | 19.00
„Rejs”, reż. Marek Piwowski, 1970
16 września (poniedziałek) | 19.00
„Konopielka”, reż. Witold Leszczyński 1982
21 października (poniedziałek) | 19.00
„Krzyk”, reż. Barbara Sass 1983
18 listopada (poniedziałek) | 19.00
„O-bi O-ba. Koniec cywilizacji”, reż. Piotr Szulkin 1984
Bilety na seanse do kupienia w kasach kina i na kinonh.pl – Krótka historia polskiego kina, część II